Altijd Excuses

Een blok van vijf wegwedstrijden in vijf weken leverde eerst vier overwinningen op en werd vandaag afgesloten met de internationale Dam tot Damloop. Uiteraard vandaag geen overwinning. Vier op vijf zijn klinkende cijfers. Scorebordjournalistiek, want echt goed was het nog niet. Iedere wedstrijd speelden telkens andere factoren een rol voor het niet hebben van een Perfect Race. Het is hardlopers-eigen om die factoren na een wedstrijd moeiteloos uit de mouw te schudden en zo ondanks een minder resultaat tevreden naar huis te gaan. Alles leuk en aardig, maar voor een PR over 3 weken zijn geen plaats voor Excuses.

Veldhoven, tien kilometerpunt. Maar een paar seconden langzamer dan vorige week op de 10-km wedstrijd in Best. Tijd om in te kakken. Het hoofd is al tevreden en dus dalen de kilometertijden. Het stemmetje in het hoofd haalt ook het door boomwortels niet helemaal vlakke asfalt aan. En ik heb vandaag nog vier uur in de auto gezeten. Ook is er geen tegenstand, ik loop al vanaf de start alleen en zie alleen een motorrijder ver voor me uit. Achteraf stemt de tijd van 51 hoog tevreden gegeven deze factoren. Jaja.

Deurne, vijf kilomterpunt. Kijk, nu dus 15 seconden sneller dan de afgelopen twee weken. Dan de klap. Het hoofd accepteert de klap van de vrij enthousiaste start. Ook bij deze Halve is geen tegenstander te bekennen. In het buitengebied is weer de motorrijder in de verte mijn enige metgezel. Het tempo zakt in. De nachtrust was ook niet optimaal. En het is ook druk op het werk. Gestaag raakt de gewenste tijd uit zicht. Het is ook lang geleden dat ik 21km in wedstrijdtempo heb gelopen. De factoren resulteren in een 1:08 hoog. Wakker worden Harmpie.

Winschoten, vijftien kilometerpunt. Het komt met bakken uit de hemel, niet mijn weer. Als het zo blijft stap ik uit. Vijftig kilometer leek leuk, maar is mentaal toch wel ver. Mijn maag krijgt kuren. Gek hè als je jezelf vergiftigd met de nodige koolhydraten om het gegarandeerd vol te houden. Humn, nu begint die knie te morrelen, kijk maar uit. Ja, ik stop er mee, genoeg excuses. Bovendien lig ik tweede. Wacht, de loper voor me zakt in. Een mentaal sterk moment: versnellen, erop en erover, en de eerste plek is verzekerd. Onbedreigd met nog 10 kilometer te gaan vindt het hoofd het wel best. Ver achter op schema, maar ach. Toeschouwers roepen iets over een Nederlands Record op de 50 kilometer. Ik geloof het wel. Achteraf jammer.

Damloop, vijf kilometerpunt. De tussentijd is niet wat het moet zijn. Althans, vooraf wel, maar die eerste twee snelle kilometers hebben me nu al genekt.  Nog 11 km tot Zaandam en ik loop hier dus voor Jan Doedel. Zet met deze kilometertijden je gewenste tijd maar uit je hoofd. Wind tegen, klinkers en klimmetjes zijn ook niet mijn ding. Die dagelijkse extra trainingen op de Hometrainer met zuurstof-arme lucht hebben me vast ook wel wat vermoeid. Deze nieuwe schoenen zitten ook net te strak. Voel ik nou al een blaar opwellen? Mijn neus nog maar eens snuiten, die zit ook al een weekje half dicht. De factoren resulteren in 52 laag. Zelfs een paar seconden langzamer dan 3 weken geleden. Zucht.

Al die excuses zijn leuk en aardig, maar voor een PR over 3 weken is er geen plaats voor Excuses.