Baanatletiek Bloeit!

Drie jaar geleden liep ik in het kielzoch van De Meester mijn eerste baanwedstrijdje uit mijn leven.  Een behaaglijk temperatuurtje, redelijk wat toeschouwers relaxed vanaf de kant de uitslovers observerend, en ruim 12 rondjes  die aanvoelde als de Hel. Drie jaar later was daar mijn eerste deelname aan het NK Baanatletiek; 5.000 meter lopen in het Olympisch stadion.

Beperkte knieheffing voor de baan 

Vorig jaar maakte De Wegatleet kennis met de Ins&Outs van een de echte baanatletiek. Ik draaide een heus baanseizoen inclusief: Spikes, Call-rooms, Officials, Strakke tijdschema’s, Ellebogen, Lactaat(in)tollerantie, Complete instortingen, en uiteindelijk de nodige PR’s. Aanvankelijk zou het dit jaar nog sneller moeten kunnen, maar de belabberd gedraaide winter gooide op voorhand roet in het eten. Toch was het hoofddoel voor dit baanseizoen een PR op de 5000m, en als het even kon deelname aan het NK.

Bij de eerste baanwedstrijd van dit jaar, Tilburg, zou ik me nog kunnen verbeteren. Lichte zelfoverschatting, of een gebrek aan voldoende harde voorbereidende baantrainingen, of misschien wel beide maakte het tot een fiasco. Vlak na mijn race liep ik een Nederlandse atleet, die zich net in Amerika gekwalificeerd had voor het EK 10.000m in een jaloersmakend snelle tijd van 28 Half, tegen het lijf. Uiteraard feliciteerde ik hem er nog mee.

The Greatest vlak voor zijn race

Twee dagen later ontoette ik in Hengelo Haile. Mijn held op de marathon, maar groot geworden op de baan. Intussen repte het publiek over die 2 Nederlandse atleten die zich de avond ervoor hadden gekwalificeerd voor het EK op de 5.000m in ditmaal jaloersmakende 13 Halfs. Amper 2 dagen na het in Hengelo aanschouwen van de snelste 10.000m race van dit jaar in de wereld, zag ik in Wageningen een bijna net zo snelle 10.000m waarin weer twee Nederlanders zich kwalificeerde voor het EK. Mijn eigen race werd die avond wederom een fiasco, maar toch vermaakte ik me al dagen kostelijk.

Hoogtepunt werd mijn rol als figurant in mijn eigen lievelingsfilm: het NK atletiek.

Achteraan het Nederlandse Lint

De eerste helft deden de hoofdrolspelers het rustig aan; zelf deed ik mijn best om vooral niet door het beeld te lopen en bleef netjes achteraan. Wel probeerde ik zo lang mogelijk zo dicht mogelijk bij de hoofdrolspelers te blijven. Uiteindelijk gaven zij gas, en kregen zij daarmee de volledige schijnwerpers. Van figurant had ik me opgewerkt naar een bescheiden bijrol: 14e op het NK Baanatletiek. Tevreden spoelde ik de film terug: zelf bijna een PR en ondertussen een vette wedstrijd van heel dichtbij gezien. Baanatletiek bloeit!