De Terugkeer

Hij begreep zelf ook niet helemaal wat hij daar deed op op dat rode tartan. Weliswaar verlangde hij al zeven maanden naar een startstreep, maar dan wel één op asfalt bij een wegwedstrijd.  Voor nu liever ver dan hard; op snelheid had hij immers nog niet echt getraind. Die ellendige rugpijn was pas een paar weken geleden verdwenen. Vreemd genoeg stond hij toch ineens aan de start bij een baanwedstrijd. Hij wist dat hij zou sterven, maar hij moest hier doorheen. Het moest. Nog 5000 meter en De Terugkeer zou een feit zijn.

Alweer een paar maanden werden traingsschema's braaf gevolgd. Het werd tijd om de volgende stap te zetten: de hardloper wilde nu ook weer atleet zijn. De oogkleppen verborgen dat de trainingen nog zeerzeker niet allemáál goed gingen. Per week van de zeven trainingen zeg twee goede kwaliteitstraingen, maar ook zo af toe één slechte. Ongetwijfeld hadden een paar grieperige terugslagjes daar aan bijgedragen, maar toch. Nee, constant was het nog zeker niet.

De KarpenRun komend weekend bij mijn eigen Eindhovense vereniging werd aanvankelijk het doel. Helaas, sociale verplichtingen hebben hebben die dag toch echt prioriteit. Een week eerder geen tijd, want dan moet ik ook gaan kijken bij de Competiewedstrijd van Eindhoven Atletiek in Weert. Hoewel, ik zou daar zelf ook kunnen lopen? Het ene moment speel je met een gedachte, het volgende proberen meerdere atletiektrainers je te overtuigen deel te nemen aan de 5000 voor de competitie.

Startschot. De nummer één en twee laat ik direct gaan, dat is voor vandaag te hoog gegrepen. Ik hoor voetstappen van lopers achter me. Na drie rondjes lijkt het getuige de coaching dat ze nog in de buurt zitten. Tering, nog acht rondjes, ben ik pas op 1/3e?! Het voelt meer als 2/3e. Ik ga kapot, hard kapot. Bek open en kwijlen maar. Zal geen fraai gezicht zijn, jammer dan. Au wat doet dit pijn. Waarom dan ook een baanwedstrijd idioot! Hoe ging dat spreekwoord? Iets met een karretje en spannen geloof ik. "De mannen achter je zijn in aantocht, richt je op die loper voor je!" Inderdaad, het welkome richtpunt komt gestaag dichterbij. Bij het ingaan van de laatste kilometer ga ik erover. Alles doet pijn. De finish, tweede. Het was zwaar, het deed pijn, het was niet fraai, maar De Terugkeer is een feit!